De PABX heeft plaatsgemaakt voor een centrale server waarbij de IP-telefoontoestellen zijn aangesloten op het lan. Voor de gebruiker wijzigt er in principe niets, die wenst met name behoud van kwaliteit en functionaliteit. Voor de beheerder daarentegen verandert er veel. Hij krijgt te maken met een nieuw platform, implementeert nieuwe technologie en hij zal moeten samenwerken met de netwerk- en systeembeheerders.
Sinds de introductie van IP-telefonie beloofde de leveranciers van IP-telefonieplatformen nieuwe toepassingen en extra functionaliteit. Er kwamen nieuwe trends en ontwikkelingen zoals unified messaging gevolgd door unified communications, een betere spraakkwaliteit, koppeling aan bestaande toepassingen zoals customer relationship management (crm) en koppelingen naar de buitenwereld. Vooral het laatste, waarbij de analoge of digitale trunk plaats maakt voor een koppeling op basis van IP (SIP-trunking), geeft extra vraagstukken op het gebied van beveiliging en beheer. Koppelen we rechtstreeks of maken we gebruik van een extra platform voor communicatie naar buiten? Het koppelen op basis van IP is wenselijk omdat dit vrij baan maakt voor ontwikkeling van nieuwe IP-telefoniediensten. De vele toepassingen zijn dan wel optioneel, maar ze verhogen wel de complexiteit voor beheer. Bovendien ontstaat vaak een multi vendor-omgeving, wat leidt tot interoperabiliteitsvraagstukken.
Om te controleren of de dienstverlening voldoet aan het verwachtingspatroon, moeten we de kwaliteit van de dienst meten. We meten variabelen, zoals de kwaliteit van spraak (mean opinion score), eigenschappen van netwerken (bandbreedte, verlies van pakketten) en signaleringsinformatie (duur opzetten en verbreken van een sessie). Om deze gegevens te achterhalen is managementtooling nodig en hoe meer toepassingen hoe hogere eisen dit stelt aan de functionaliteit ervan. Daar zit een groot verschil met de traditionele telefonie. Bij traditionele telefonie was het beheerdomein beperkter, had de beheerder volledig controle over de telefoniecomponenten en werden de tools meegeleverd met het platform. In de nieuwe situatie zijn de grenzen vervaagd en worden deze afhankelijk van de uitbreidingen en toepassingen alleen maar complexer. Dit wordt versterkt indien er sprake is van meerdere beheerdomeinen, waarbij ketenbeheer een gangbaar begrip is. Is dit een probleem? Nee, maar er ontstaat wel noodzaak tot standaardisatie en consolidatie van de managementtooling.
Voor het beheer van het nieuwe systeem is een grote verscheidenheid aan managementtools waarover we kunnen beschikken. Er worden tools meegeleverd met het platform, we kunnen gebruikmaken van externe tools op basis van probes- en managementsystemen en er bestaan generieke tools die zowel in commerciële als in open source-versie verkrijgbaar zijn. Voor het inrichten van de beheerprocessen maken we veelal gebruik van ITIL, maar over welke tools moeten we beschikken en waar moeten we op letten? Een handige kapstok voor het beheer is het FCAPS-model dat ontwikkeld is door de International Telecommunications Union (ITU). FCAPS is een model voor netwerkmanagement en staat voor 'fault, configuration, accounting, performance en securitymanagement'. FCAPS wordt geïmplementeerd door de inzet van tools. Waar ITIL zich richt op de processen, richt FCAPS zich op de technologie. Door FCAPS toe te passen voor systemen, netwerk en randapparatuur wordt een basis gelegd voor consolidatie van de managementtools. Bij voorkeur gebeurt dit op basis van standaarden. Immers door gebruik van standaarden ontstaan mogelijkheden op het gebied van interoperabiliteit.
Bij de invoering van IP-telefonie en toepassingen die kunnen integreren met IP-telefonie ligt de nadruk sterk op de implementatie en wordt het aanpassen van de beheeromgeving vaak achterwege gelaten. Door aandacht te schenken aan de verandering in beheer, wordt voorkomen dat de kwaliteit van de dienstverlening richting de eindgebruiker na de invoering van IP-telefonie sterk omlaag gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten